herb Prus III
Inna nazwa: Nagody, Napora
Blazon: Tarcza w słup dzielona, w polu prawym czerwonym - wilczakosa srebrna ostrzem w dół ku środkowi obrócona, w polu lewym błękitnym - pół podkowy srebrnej z zaćwieczonym na nich półtorakrzyżem złotym, którego ramię dolne w prawo, w klejnocie noga zbrojna z ostrogą, w kolanie zgięta, stopą w lewo.
Pierwsza wzmianka: Syn księcia pruskiego (który na wiarę chrześcijańską przeszedł, a zaślubiwszy jedynaczkę, córkę Maslausa, herbowi swemu Prus, dwie wilczekosy przydał), gdy sobie zaślubił wielkiej fortuny dziedziczkę herbu Pobóg (Kasper Niesiecki wiąże herb Pobóg bezpośrednio z herbem Zagłoba oraz pośrednio z Jastrzębcem), herbowi swemu Prus II, jako i ojciec uczynił, połowę podkowy przydał. Potem, gdy potomek jego Sobor, mężnie na wojnie poczynając nogę utracił, król Bolesław złotą mu w nagrodę przysłał a na hełmie, już nie rękę ale nogę zbrojną, na pamiątkę dzielności jego, nosić pozwolił.
Herb ten inaczej nazywa się Nagody, to znaczy, że dla gód czyli wesela, odmiana tego herbu powstała.
Najwcześniejsze wzmianki: w źródłach pisanych pierwszy raz w roku 1415 - proklamacja Napora. Znana jest tylko jedna średniowieczna pieczęć z roku 1461 - Ścibora z Gościańczyc.
Znani herbowni: Stanisław Jan Jabłonowski, Karol Czarnecki.
Herbowni: Andrzejewski, Augustowski, Bacewicz, Bełdycki, Bissiński, Bogdański, Broszowiecki, Brzeziński, Budzyna, Byszyński-Jakiel, Chładkowski, Chrzanowski, Czarnecki, Czarnowieński, Czarowieński, Czyrski, Dawidowski, Dłużniewski, Dobrzyniecki, Glaznocki, Glaznowski, Głowacki, Gniewiński, Gościencki, Gościewicz, Groblewski, Grzybowski, Jabłonowski, Jarnułtowski, Jarontowski, Jaruntowski, Karmanowski, Karniński, Kodzioł, Kordzikowski, Korewicki, Korewicki, Korowicki, Kowalewski, Krakowieński, Kreczmer, Krzemieński, Krzemiński, Krzymiński, Kurewicki, Lankuna, Latyński, Łankuna, Łazarz, Łomski, Łomżski, Łomżyński, Łosowski, Łossowski, Magdaleński, Manowski, Miński, Mlącki, Mlądzki, Młądzki, Młyński, Morozowicz, Mroczkowski, Mroziński, Mrozowicki, Mrozowiecki, Mrozowski, Nagolski, Napierkowski, Napiorkowski, Napiórkowski, Ogrodzieński, Ogrodziński, Opacki, Petrulewicz, Piottuch, Piotuch, Pisanka, Pisanko, Plewiński, Podleski, Podlewski, Prossewski, Proszewski, Prószewski, Prusiecki, Pruski, Pruskowski, Pruszkowski, Przechadzki, Przechalski, Puzewski, Pysznicki, Radulski, Rossochacki, Rozenbark, Rudkowski, Rudzieński, Rudziński, Rzeczkowski, Sobor, Strękowski, Studziński, Tomikowski, Tymiński, Uciąski, Wiczfiński, Wietwiński, Witwiński, Wotowski, Wrotnowski, Wyczfiński, Załęski, Zdrodowski, Zdroikowski, Zglinicki, Zieliński, Zuchorski, Żuchorski, Żukowski.
Herbowni: Szlachta pruska włączeni do herladyki herbu - Jabłonowscy z Wichulca von Eiholtz, Głuchowscy von Glauchen, Niewierscy sive Wiewierscy, Jan Daniecki.
Odmiany herbu:
herb Blank
Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: Na tarczy dwudzielnej w słup w polach I czerwonym i II błękitnym półtora krzyża złotego bez prawej dolnej poprzecznicy, stoi na kosie błękitnej i połowie podkowy srebrnej ze sobą połączonych. W klejnocie nad hełmem w koronie noga zbrojna zgięta w kolanie. Labry z prawej czerwone podbite złotem, z lewej błękitne podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki: Nadany 9 listopada 1790 roku Piotrowi Blank.
Herbowni: Herb ten, jako herb własny, przysługiwał tylko jednej rodzinie herbownych: Blanc, Blank.
herb Bysiński
Herbowni: Bysiński.
herb Chrapek
Herbowni: Chrapek.
herb Czarnecki
Najwcześniejsze wzmianki: Ród Czarneckich herbu Prus III pochodził pierwotnie z Mazowsza. Zanotowano ich w annałach jako właścicieli ziemskich w miejscowości Czarna koło Sierpca w roku 1552. Z biegiem czasu dostały się w ich władanie majątki w okolicach Kamieńca Podolskiego, Kowna, Lwowa, Mińska Litewskiego i Żytomierza, ale od końca XVIII wieku spotykamy nazwiska znaczniejszych Czarneckich głównie na terenach Wielkopolski, czyli w zaborze pruskim.
30 października 1854 roku Marceli Czarnecki (1793-1868), żonaty z Florentyną Chłapowską herbu Drya (1795-1853) uzyskał od króla Prus Fryderyka Wilhelma IV tytuł hrabiowski dziedziczony w primogeniturze i związany z posiadaniem ordynacji Czestram-Golejewko, Gogolewo i Pakosław, które odziedziczyli jego trzej synowie: Antoni (urodzony w 1821 roku), Zygmunt (urodzony w 1823 roku) i Stanisław (urodzony w 1830 roku), uzyskując potwierdzenie tytułu w primogeniturze w roku 1857. Golejewko pozostało w rękach potomków Antoniego, a Gogolewo w rękach potomków Zygmunta do 1939 roku, natomiast linia Stanisława wygasła w pierwszej połowie XX wieku, straciwszy pruski tytuł już pod koniec XIX wieku. Obecni męscy potomkowie linii Zygmunta zamieszkują w Polsce, a od roku 1947 również w Szwecji, inne linie hrabiów i ordynatów de iure wygasły po mieczu.
Do rodu należą także gałęzie nieutytułowane pieczętujące się herbem Prus III. Istnieje poza tym wiele innych rodzin o tym samym nazwisku, lecz innych herbach, a także rodzin nieszlacheckich.
Monumentalny niemiecki herbarz Sibmachera wymienia także inną linię rodu, która uzyskała w 1820 roku tytuł hrabiowski na Inflantach, czyli w Imperium Rosyjskiem, na jej temat brak jest jednak szczegółowych danych.
Herbowni: Czarnecki.
herb Jabłonowski Książę
Blazon: Tarcza na czworo przedzielona z środkową, małą tarczą, na której w polu srebrnym orzeł czarny głową w prawo, na jego piersiach tarcza szachowana biało i niebiesko, na głównej tarczy w 1 części w polu czerwonym półtora krzyża srebrnego (bez ramienia dolnego prawego) w 2 części rozdzielonej wzdłuż na dwa pola, prawe czerwone a lewe niebieskie; herb Prus III, w 3-ciej części w polu czerwonym dwie kosy stojące ostrzami na zewnątrz a końcami skrzyżowane, w 4-tej części w polu niebiekim noga w zbroi kolanem na dół i w nim zgięta; na tarczy trzy hełmy, na środkowym mitra książęca, nad nią orzeł czarny dwógłowy, na prawym hełmie w koronie hrabiowskiej ramie w zbroi złotej w lewo, z mieczem podniesionym do cięcia, na lewym hełmie w koronie hrabiowskiej noga w złotej zbroi zgięta na dół w kolanie; lambry herbowe z prawej strony czerwone, z lewej niebieskie, jedne i drugie podbite srebrem; tarczę z wszystkimi jej dodatkami i lambrami, pokrywa płaszcz książęcy gronostajami podbity, nad nim mitra.
Herbowni: Odmiana herbu przysługująca książętom Jabłonowskim.
Z nich: Józef Aleksander (urodzony w 1711 roku, zmarł w 1777 roku) w 1743 roku, a Stanisław Wincenty (urodzony w 1694 roku, zmarł w 1754 roku) raz Jan Kajetan (urodzony w 1699 roku, zmarł w 1764 roku) w 1744 roku otrzymali od cesarza Karola VII Alberta dziedziczne tytuły książąt Rzeszy (S.I.R.), potwierdzone w 1777 roku w Galicji, August Dobrogost (urodzony w 1769 roku, zmarł w 1792 roku) wylegitymował się w 1782 roku z tytułem książęcym przed galicyjskim Wydziałem Stanów, Ludwik (urodzony w 1784 roku, zmarł w 1864 roku) otrzymał w 1820 roku potwierdzenie tytułu książęcego w Austrii, Maksymilian Piotr (urodzony w 1785 roku, zmarł w 1846 roku), Władysław Eustachy (urodzony w 1818 roku, zmarł w 1875 roku), Antoni Michał (urodzony w 1793 roku, zmarł w 1855 roku) oraz Stanisław (urodzony w 1799 roku, zmarł w 1878 roku) otrzymali od Deputacji Senatu Królestwa Polskiego uznanie tytułów książęcych i zostali umieszczenie w 1824 roku na liście osób uprawnionych do używania tytułów honorowych.
Jabłonowscy - rodzina książęco-hrabiowska, wywodząca się z Jabłonowa w Ziemi Mazowieckiej. W XV wieku rozdzielili się na kilka linii, które nabyły dobra w różnych stronach państwa polskiego. Linia książęca wymarła w 2004 roku wraz ze śmiercią Zofii Jabłonowskiej, żony Xawergeo hrabiego Pusłowskiego (zmarł w 1968 roku).
l. Linia starsza na Ostrogu i Annopolu - jej założyciel Stanisław-Wincenty (najstarszy z braci) wojewoda rawski, otrzymał w roku 1744 od cesarza Karola VII dla siebie i swych braci rodzonych i stryjecznych tytuł książęcy państwa rzymskiego po nim potomstwo.
II. Linia młodsza Jabłonowskich na Podkamieniu i Gniewoszowie - jej załozyciel Dymitr trzeci syn Jana-Stanisława wojewody ruskiego, starosta kowelski, książe państwa rzymskiego w 1744 roku, po nim potomstwo.
herb Kretschmer-Orłow
Najwcześniejsze wzmainki: przedstawiciele jednej z gałęzi rosyjskiej rodziny szlacheckiej Kretschmer (Kreczmer), należą do herbu Prus III, zostali zmuszeni do zmiany nazwiska Orłow. To jednak nie znoszą swoich praw do rodowego herbu, z którego korzystanie rodzinie zostało przywrócona w 2008 roku, a do wersji herbu została spersonalizowana i dodano motto. Obecnie rodzina używa nazwiska - Kretschmer-Orłow.
herb Kublicki
Inna nazwa: Pietuch, Piotuch
Blazon: Na środku tarczy dwudzielnej - półtora krzyża srebrnego, między półksiężycem złotym a połową podkowy srebrnej; tardostal herbcza w prawej połowie czerwona, w lewej błękitna. U szczytu noga zbrojna zgięta w kolanie.
Najwcześniejsze wzmianki: Kublicki, ziemianin, w bitwie pod Warną w 1444 roku, zostal uszlachcony. Otrzymał od króla Władysława III "Warneńczyka" herb "Piotuch" - co znaczy "kogut".
Herbowni: Kublicki.
herb Napora
herb Puchała I
herb Puchała II
Inna nazwa: Sławęcin, Sławięcin, Biała
Blazon: W polu błękitnym, na srebrnej podkowie półtrzeciakrzyża takiegoż. Klejnot: trzy pióra strusie srebrne. (późniejsze wersje dopuszczały złotą podkowę, a nawet złoty krzyż).
Najwcześniejsze wzmianki: XIV wiek.
Herbowni: Berentowie, Chaszkowscy, Chybińscy, Cywińscy (Ciwińscy), Kotomirscy (Kotomierscy), Kotowscy, Lipiańscy, Lutostańscy, Mystkowscy, Polescy, Puchałowie, Rogaszewscy, Skierscy, Świniarscy, Tyscy.
herb Radomski
Herbowni: Radomski.
herb Rywocki
Herbowni: Rywocki.
herb Stucki
Herbowni: Stucki.
herb Wichulski
Herbowni: Wichulski.
Żródła:
herby Polskie
Herby Polskie
Herby Polskie
"Herbarz Polski - od średniowiecza do XX wieku" - Tadeusz Gajl